Uiteraard bedoel ik in eerste instantie de asperges, maar het zal u niet verbazen dat ik ook onze witte wijnen daartoe reken.

De combinatie zou ik dan dus ook echt als platinum willen betitelen; zoooo lekker!

In mijn allereerste blogs heb ik al een serie wijn-spijs-adviezen gegeven, en al eerder schreef ik in een nieuwsbrief hierover. maar een stukje specifiek over de wijn bij asperges mag eigenlijk niet ontbreken. Het kan echter nooit geen kwaad om de algemene principes van wijn-spijscombinaties er nog even op na te lezen.

Terug naar de asperges:

Vandaag wil ik het met u hebben over de Ruchè. Deze magische wijn dankt in eerste instantie zijn wedergeboorte aan twee personages uit Castagnole Monferrato. Ten eerste, de pastoor Don Giacomo Cauda die zich met groot enthousiasme in de late jaren 1970 stortte op de productie van Ruche. En ten tweede de toenmalige burgemeester Lydia White – voormalig secretaris van de School van Landbouw van Asti – die een belangrijke rol heeft gespeeld met haar inzet voor het verkrijgen van de oorsprongsbenaming (DOC), die eindelijk werd toegekend in 1987. En sinds 2010 zelfs de DOCG-status . De wijn, Ruchè di Castagnole Monferrato geheten moet minstens 90% Ruchè bevatten en mag 10% Barbera en/of Grignolino hebben.

In 1964, toen Don Cauda aankwam in Castagnole Monferrato,  nam hij de leiding over het parochie landgoed, dat een klein stuk land met wijnstokken bevatte. Die wijnstokken met rode druiven wekten meteen de interesse en de opwinding van de jonge priester; hij rolde zijn mouwen op en maakte

Voor mijn 5e TV-optreden ter ere van Sinterklaas werd er kip met speculaas , rode kool en pommes gratins gemaakt.....

In mijn 3e TV-optreden  zie je mij stuntelen met de gepatenteerde kroonkurk van Peter Querbach. Peter was het geklaag over "Korkgeschmack" in zijn wijnen zo beu, dat hij op zoek ging naar alternatieve sluitingen. In die tijd (jaren 90) was de schroefdop nog niet voldoende ontwikkeld, de glassluiting te duur en ook geperste of plastic kurken voor Peter niet acceptabel. Het idee kwam waarschijnlijk uit de champagne en sektmakerij: de flessen worden daar ook tijdens de 2e gisting met een kroonkurk afgesloten. Nu heeft een gewone kroonkurk, zoals we die allemaal kennen van het bierflesje, 2 nadelen.

Ten eerste de "inlay", het plasticje aan de binnenkant. Bij een bierflesje is deze van PVC, maar dat geeft op termijn smaak af aan de wijn, dus maakte Peter dit van PE, een inerte kunststof die geen smaak afgeeft. Ten tweede het materiaal van de kroonkurk zelf. Bij een gewoon flesje is dit van ijzer; het roest ook als het buiten heeft gestaan en natgeregend is. Maar Peter maakt zijn kurk van roestvrij

Daar moest ik aan denken, omdat laatst die vraag weer boven kwam: komt hij uit Spanje of uit Turkije?

Enfin, ik kom hierop, omdat ik het in het kader van bijzondere druivenrassen met u over de St.Laurent wil hebben. En dat komt weer, omdat ik hem afgelopen zaterdag heb geadviseerd bij de pasta met ragu in het tv-programma "Bij ons aan tafel"

Ook met de St. Laurent is namelijk een zelfde soort discussie over de herkomst van de druif. Jarenlang waren oude geschriften en mondeling overgeleverde verhalen de enige bronnen om uit te putten en menig verhaal is zo een eigen leven gaan leiden. De Saint Laurent zou uit de Elzas stammen en nauw verwant zijn aan de pinot noir. Hij zou via Duitsland in Oostenrijk terecht gekomen zijn. Op vele websites treft u dit verhaal aan. Een andere theorie verwijst weer naar een andere franse herkomst uit een dorpje dat Saint Laurent heet. Maar Jancis Robinson, Julia Harding en vooral de zwitser José Vouillamoz hebben voor hun standaardwerk over druivenrassen ook